Ω γλυκύ μου έαρ...

Ω γλυκύ μου έαρ,

γλυκύτατόν μου τέκνον,

πού έδυ σου το κάλλος;

...

Η δάμαλις τον μόσχον,

εν ξύλω κρεμασθέντα,

ηλάλαζεν ορώσα

....

Ω φως των οφθαλμών μου,

γλυκύτατόν μου τέκνον,

πώς τάφω νυν καλύπτη;.