Η Πελλήνη περιμένει...

Το Α΄Διεθνές Αρχαιολογικό Συνέδριο για την Κορινθία πραγματοποιήθηκε στις 26-29 Μαρτίου στο Λουτράκι, όπου σημαντικοί αρχαιολόγοι, έλληνες και ξένοι, μίλησαν για τα αποτελέσματα ανασκαφών σε πολλές περιοχές της Κορινθίας και της ΒΑ Πελοποννήσου, γενικότερα. Οι ομιλίες τους, στην πλειοψηφία τους εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, μας καθήλωσαν για πολλές ώρες στα καθίσματα του Αλεξανδρείου Συνεδριακού Κέντρου, παράλληλα όμως μας θύμισαν "οικεία κακά".

Η περιπέτεια του θησαυρού των Αηδονιών στην οποία αναφέρθηκε η κ. Κ. Καζά-Παπαγεωργίου κατά την ωραιότατη ομιλία της για τις ανασκαφές στον Μυκηναϊκό Νεκροταφείο Αηδονιών Νεμέας, μας έκανε να σκεφτούμε ιστορίες που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα για τους τάφους στην Πελλήνη και τα χρυσά κτερίσματα που ξέθαβαν οι δυνατές βροχές. Κι ο Klaus Tausend μιλώντας για τα παρατηρητήρια στα ορεινά περάσματα της Φενεατικής μας θύμισε τους λόφους των Τρικάλων, που κι αυτοί περάσματα φυλούσαν, αλλά δεν αξιώθηκαν μια μελέτη της προκοπής. Κι είναι πολλές οι ομοιότητες ανάμεσά τους...

Ύστερα είδαμε και την ελληνική πατέντα της βίλλας που είναι κτισμένη επάνω στο αρχαίο λιμάνι των Μαύρων Λιθαριών... Δεν ήταν λέει εκεί το λιμάνι... Μακάρι να μην ήταν...

Η έρημη και μόνη Πελλήνη μας, πουλημένη από δικούς και αγαπημένη από τους ξένους, "έλαμπε δια της απουσίας της", όπως έλεγαν οι παππούδες μας. Το όνομά της, όπως και του Μύσαιου, αναφέρθηκαν από την κ. Ντ. Κατσωνοπούλου στην ομιλία της με θέμα την περιήγηση του Παυσανία από την Ελίκη της Αχαϊας στους Αριστοναύτες της Κορινθίας. Η δεύτερη αναφορά έγινε από τον κ. Γιάννη Λώλο, καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στην εξαιρετική παρουσίαση των υποδειγματικών ερευνών που διεξάγει στο Βασιλικό. Κατά την προβολή ενός χάρτη της χώρας της αρχαίας Σικυώνας, όπου διαγράφονταν τα σύνορά της με τις άλλες πόλεις-κράτη της περιοχής διακρίναμε και το όνομα της Πελλήνης. Της Πελλήνης που μετά τον Ορλάνδο λησμονήθηκε από όλους.

Κι έτσι στο Α΄Αρχαιολογικό Συνέδριο για την Κορινθία, η Πελλήνη των "παλατιών", των ολυμπιονικών και των αμύθητων θησαυρών ήταν απούσα, όπως και το Μύσαιον και οι Αριστοναύτες. Ας ευχηθούμε, όταν θα γίνει το επόμενο, να έχει σωθεί κάτι από αυτήν.

Βελονιά και όνειρο

Αντιγράφω από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ on line:

Λεύκωμα «Παραδοσιακές βελονιές»
Aπό τη συλλογή του Θεάτρου «Δόρα Στράτου»

Της Δήμητρας Παπουτσοπούλου

Μόλις κυκλοφόρησε το λεύκωμα «Παραδοσιακές βελονιές από τη συλλογή του Θεάτρου «Δόρα Στράτου» της Δήμητρας Παπουτσοπούλου, 323 σελίδες με 323 εικόνες και 307 σχέδια για 128 βελονιές.
Είναι η πρώτη φορά που καταγράφονται οι βελονιές, και μάλιστα με τόσο αναλυτικό και γοητευτικό τρόπο. Δίνονται οδηγίες για το πώς γίνεται η καθεμιά, με σχέδια και φωτογραφίες.
Ολες οι βελονιές βρέθηκαν πάνω στα κοστούμια της συλλογής του Θεάτρου. Δέκα χρόνια χρειάστηκαν για την ετοιμασία ενός ογκώδους βιβλίου που δεν χορταίνεις να βλέπεις (και δεν αντέχεις να το κρατάς: ζυγίζει 2 κιλά !).

Πληροφορίες στα γραφεία του Θεάτρου: 210 324 4395 και 210 921 2866 βράδυ www.grdance.org mail@grdance.org

Ημέρα της ποίησης

Μονάχα με την ποίηση
Δε θα χαθούν ποτέ
Τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
Ούτε τα φώτα ούτε η χαρά
Ούτε τα δέντρα ούτε η νύχτα

Μονάχα με την ποίηση
Θα 'μαστε ακόμα ικανοί
Να βλέπουμε και ν' αγαπούμε
Να ονομάζουμε τα πράγματα
Με τις πιο καθημερινές λέξεις
Να λέμε το ψωμί ψωμί τη σκάφη σκάφη
Και μ' ένα βλέμμα να οδηγούμαστε
Σε μιαν αλήθεια οριστική

Μονάχα με την ποίηση
Θα μεγαλώσουνε τα στάχυα
Και τα στήθη των κοριτσιών
Το ποτάμι θ' απομείνει ποτάμι
Η θάλασσα θάλασσα
Κι ο ουρανός ουρανός

Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τ' αστέρια
Μέσα στις καπνοδόχες
Κι όλη τη θλίψη που ενδημεί
Στο βάθος των ματιών
Και θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε
Το γενέθλιο χωριό μας
Παραχωμένο μες στα χιόνια

Μονάχα με την ποίηση
Θ' ανακαλύψουμε ξανά τον έρωτα
Και πατώντας από κλωνί σε κλωνί
Κι από ελπίδα σ' ελπίδα
Θα εγκαθιδρύσουμε
Την αγνή βασιλεία των φτερών

Τάκης Βαρβιτσιώτης

Henry David Thoreau

If a man walks in the woods for love of them half of each day, he is in danger of being regarded as a loafer. But if he spends his days as a speculator, shearing off those woods and making the earth bald before her time, he is deemed an industrious and enterprising citizen.

Ας φρόντιζαν

Σ’ ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν’ η πρόθεσίς μου.
Αν πάλι μ’ εμποδίσουνε με τα συστήματά τους―
τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ’ εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παραευθύς στον Υρκανό.
[...]
Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο, καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.


Κ. Καβάφης

«Ας φρόντιζαν», 18-27, 29-36. Τα ποιήματα, Β΄. Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία, 1991. 90-91.

Ποιητική

― Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις,
Tην ιερότερη εκδήλωση του Aνθρώπου
Tην χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον
Tων σκοτεινών επιδιώξεών σας
Eν πλήρει γνώσει της ζημίας που προκαλείτε
Mε το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.

― Tο τί δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις
Eσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,
Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια
Kαι μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά
N' ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε.
Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε;

Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.
Έ ναι λοιπόν! Kηρύγματα και ρητορείες.

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.


Μ.Αναγνωστάκης

(από το Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο, Eρμής 2000)